Ook in Frankrijk blijft een publiek debat grotendeels uit, net als in Duitsland, waar de Bundestag vooralsnog niet bij het plan betrokken wordt. Zorgelijk, vindt Valentin Kreilinger, die als postdoc verbonden is aan de Luiss-universiteit in Rome, en de discussies over het Herstelfonds nauw volgt. „Het gaat om gigantische politieke keuzes en er gaat veel geld in om. Lidstaten hebben bovendien best veel ruimte om zelf keuzes te maken. Maar die discussie is op veel plekken niet zichtbaar genoeg.” […]
Nu al kijken overheden voorzichtig nieuwsgierig naar wat anderen aan investeringen voorstellen – of argwanend naar hoe robuust de voorgestelde hervormingen zijn. Het zal de aanzet zijn voor nieuwe dynamiek, van veel verdergaande bemoeienis met elkaars politieke keuzes. „Dit betekent echt een fundamentele verandering”, zegt postdoc Kreilinger. ,,Het gaat om geld dat door alle Europeanen wordt opgebracht, dus die hebben er groot belang bij dat dat goed gebeurt.”
Maar hoe streng landen uiteindelijk naar elkaar durven te zijn, is afwachten. Kreilinger: ,,Probleem was altijd dat er grote terughoudendheid is elkaar echt aan te spreken op nationaal beleid. De vraag is: gaan ze dat nu wel doen? Of laten overheden het maar passeren, om hun eigen geld ook te kunnen krijgen?”
